Jak wlasciwie ustosunkowac sie do tego wszystkiego, jak poradzic sobie z wlasnymi uczuciami?
Czy w ogole mozna odroznic Pommern i Pomorze, czy nie
sa to pojecia z natury rzeczy sprzeczne - przeszlosc i terazniejszosc?
Podstawa wspomnien jest prosty fakt, ktory musimy sobie ciagle na nowo
uswiadamiac:
Zlo zaczelo sie duzo wczesniej, przed ucieczka i wypedzeniem Niemcow,
przyczyny leza glebiej. Bylo to niemieckie szalenstwo rzekomego narodu bez
przestrzeni zyciowej, przekonanie o niemieckiej kulturze i polskiej
"podkulturze", wiara w germanska rase panow i polskich podludzi. Pycha i
zadufanie zemscily sie straszliwie. Podboj niemiecki scieral granice i
zmienial nazwy na mapach , ludzi wypedzal i pozbawial ojczyzny.
I jeszcze jedno: zaden narod, z wyjatkiem Zydow , nie wycierpial w czasie
wojny wiecej niz Polacy. Wojna ta trwala dalej, po zlamaniu oporu
zbrojnego. Owczesny "wlodarz" zamku wawelskiego, tzw. Generalny Gubernator Hans Frank, powiedzial kiedys: "Istniejace obecnie warstwy przewodnie nalezy zlikwidowac. Nowe pokolenia obserwowac i eliminowac w odpowiednim czasie jednostki kierownicze." I nie byly to puste slowa lecz realia.
Przyczyny tego, co spotkalo w 1945 roku Niemcow ze Wschodu, co dotknelo przede wszystkim ludzi niewinnych - winowajcy zbiegli lub odebrali sobie
zycie - i co pozbawilo wielu mieszkancow Prus Wschodnich, Pomorza i Slaska ich domu rodzinnego, leza wiec glebiej.
Byly to konsekwencje naszego niemieckiego szalenstwa.Nawiasem mowiac, trzeba przypomniec, iz nowy polski Zachod zasiedlili
glownie ludzie z Ziem Zabuzanskich , wypedzeni przez polityke Stalina.
Wystarczy spojrzec na mape, aby stwierdzic, iz zarowno Warszawa, jak i Berlin znacnie "zblizyly sie" do tych nowych granic wschodnich.
Jesli wiec chcemy zerwac z gorzka przeszloscia i spojrzec na czasy obecne, a przede wszystkim spojrzec w przyszlosc, konieczne jest jedno: musimy
ostatecznie zakonczyc wszystkie obrachunki i porachunki. Musimy uznac, i to nie tylko w slowach i ukladach, lecz wewnatrz naszych serc, iz w 1945
zapadly nieodwolalne decyzje. Musimy pogodzic sie z tym, ze Pommern to teraz
Pomorze, ojczyzna drugiego czy trzeciego pokolenia ludzi, ktorzy tam zyja i pracuja z mysla o skromnym dobrobycie, pokoju. Musimy to uczynic w
interesie wlasnych dzieci i wnukow, w interesie nastepnych pokolen, tych jeszcze nienarodzonych, aby je ustrzec przed nowym zlem.
Polacy i Niemcy zyli setki lat w pokojowym sasiedztwie. Jesli chcemy, aby bylo tak ponownie, aby przezwyciezyc wzajemna nieufnosc, jesli kochamy Kraj na Wschodzie i chcemy odwiedzac go swobodnie i byc przyjmowani bez uprzedzen, nie ma innej drogi. Nalezy zmusic sie do szczerego uznania
faktow. Granice zamykaja sie gdy je kwestionujemy, zaakceptowane moga stac sie mostami miedzy ludzmi . Wiem o tym i daze do tego we wlasnym interesie.
Oczywiscie latwiej to powiedziec niz zrobic. Niezabliznione jeszcze rany po obu stronach latwo sprawiaja bol. Jedno nierozwazne slowo moze je otworzyc.
A coz poczac z wlasnymi uczuciami?
Nagle trafiam na dlugo poszukiwane slowa. Wiersz, ktory stworzyl przed 150 laty uciekinier z Francji i niemiecki poeta, Adelbert von Chamisso,
zatytulowany "Zamek Boncourt":
W mych snach znow jestem dzieckiem...
Porzasam ma siwa glowa:
Jak zescie mnie odszukaly
obrazy, zda sie zapomniane?
Nie mozna lepiej wyrazic uczuc, niz ma to miejsce w koncowym fragmencie
utworu:
A ty stoisz, zamku moich Ojcow
Z sila i wiernoscia ducha
Gdy znikniesz w ziemi rodzinnej
Plug ostry zatrze twe slady
Badz plodna ma ziemio droga.
Dzis blogoslawie cie szczerze
I dwakroc poblogoslawie
Oracza , ktory plug poprowadzi...